حریم کبریایی
گزار خوش گزارونوم بیاضه
همه دل یادگارونوم بیاضه
«حریم کبریا» نور خدایی
مقدس جایگاه دیدوم بیاضه
عروس تشنه بی آبش ندیدوم
عروس نخل ها دیدوم بیاضه
عروسی با سپیدی گرشناسی
حریری را به تن داره بیاضه
زلال و پاک و آبی تشنه کامی
به کام دل نشونه در بیاضه
بچرخی تار و پود این ولایت
همه عبرت به جویی در بیاضه
هنر چرخ ادب همواره گردون
به این ملک و روانش در بیاضه
اگر ((عطار)) هفتی راز عشق است
مرا عشق وجودوم در بیاضه
به درک معنی و عرفان چه حاصل
که بار خویش بندی از بیاضه؟
سرای عارف و شیران و مردان
حریم جاودون داره بیاضه
مبینش خرده ایی کوچک بلادی
امیری بر ((سه ده)) بوده بیاضه
گزند غافلی بردش به یغما
همه زیور ز دل های بیاضه
سپاس بی کرانم بر خدایش
که روح جاودان دادش بیاضه
منم ((فاضل)) به دو چشمان گریان
خراب یار گشتم در بیاضه
به چشم سر توان دیدنت نیست
به چشم بیاضه نظاره کن بیاضه
تهران/پاییز 89 / محمد رضا فاضلی
